Maceracı Kate, bağlı kuruluş bağlantıları içerir. Bu bağlantılardan satın alma yaparsanız, size ek ücret ödemeden bir komisyon kazanacağım. Teşekkürler!
Twitter’da paylaş
Facebook’ta Paylaş
Pinterest’te Paylaş
E -posta ile paylaş
Bir motosikletin arkasındaki Kamboçya Siem Reap’ın arka yollarından geçiyorum. Sürüş olmayı çok isterim kadar, bu sadece Siem Reap’te yapılmadı. Turistlerin kendi başlarına sürmeye çalışmaktan ziyade şoför kiralamasını tercih ediyorlar.
Bununla birlikte, buradan Angkor tapınaklarını keşfetmek için harika zaman geçiriyorum-bir tuk-tuk’tan ziyade bisiklette olmayı tercih ederim. Önümüzdeki bisiklette dört kişilik bir aile var: önünde küçük bir kızla birlikte süren bir baba, arkada bir erkek bebek tutan bir anne. Kamboçya’da sadece bir gün daha!
Şoförüm bebeği güldürmeye çalışıyor – ona sallıyor, dans ediyor, ona işaret ediyor ve gülüyor. Bebek bakıyor, gözleri obsidiyen mermerler gibi.
Bebekleri seviyor musun? Şoförüme soruyorum.
“Evet!”
“Ben de. Bir bebeğin var?”
“Numara. Bebeğin var?”
“Hayır,” gülerim.
“Kaç yaşındasın?”
Oh, işte geliyor.
“Yirmi altı.”
“ACK!” Boğalıyor. İkimiz de gülüyoruz.
“Evet, yaşlıyım! Biliyorum!” Diyorum.
“Yirmi iki, yirmi üç bebek sahibi olmak iyidir.”
“Evet, bu güzel.”
“Belki Eylül ayında bebeğiniz var” diyor.
Bugün büyüme patlıyoruz, Eylül ayında bebeğiniz var mı? Bunun düşündüğünü biliyorum. “İsa Mesih, umarım değil,” diyorum.
Biz sürerken, manzara yirmi altı yaşındaki uterusum kadar kuru ve tozlu. Ve kendi kendime… hayatımı seviyorum. Hayatımı çok seviyorum. Ve içinde bebek olmamasını seviyorum.
Bu bir gün değişecek mi? Belki. Belki olmaz. Şimdilik? Oynayın Playa.
Katenever’den e -posta güncellemeleri alın bir yayını kaçırın. Her zaman abonelikten çıkın!
İlk NameFirst Adı
Son Namelast Adı
E -postanız e -postanız
Göndermek
Twitter’da paylaş
Facebook’ta Paylaş
Pinterest’te Paylaş
E -posta ile paylaş