Updated: 07/22/19 | July 22, 2019 (Originally posted 7/19/2011)
Back in 2008, I was burnt out from travel. It had been eighteen months and I’d had enough. I cut my trip to Australia and new Zealand short and flew home.
I was tired of meeting people, tired of moving around, tired of having the same conversations over and over.
It’s one of the downsides of long-term travel.
It was a hard decision.
“If you don’t like traveling, don’t do it,” Scott said. We were in Brisbane as I hit my breaking point and, since he had been traveling longer than I had, I was asking his advice. “You don’t need to prove anything. You’ve been gone close to eighteen months. Go relax back at home, and come back when you’re ready. The world will always be here.”
“I know, but I just feel like I’m giving up. I’m so close to new Zealand and the end. Am I just being impulsive?,” I asked Scott.
“You have to follow your gut.”
The next day, on impulse, I decided to listen to Scott. I booked a flight home. I didn’t check the price. I didn’t look for a way to hack it with miles. I was done. In two weeks, after eighteen months away, I’d be home.
At first, being home was fun. It was exciting to being back. I went to my favorite restaurants, visited the bars I used to frequent, did some sightseeing around Boston, and held some “Welcome Home” parties to catch up with my friends.
But, soon, the warm glow of being home had worn off. I was listless. Kıştı. I had no job, no idea what to do. and life back home was the same as I had left it.
Two weeks after coming home, I wanted to be back on the road.
“What have I done,” I thought to myself.
My cousin had a temp agency and got me something covering for a woman while she was on maternity leave. It would help me pay the bills while I figured out what I wanted to do.
Not wanting to hand off important tasks to a temp, they had me answering and routing calls. It was incredibly boring and I spent each day on Facebook. I was simply there to make sure the mail got delivered. It was a mindless job.
And it gave me a lot of time to think.
Life in Boston hadn’t changed.
I’d escaped Boston to escape the pattern and routine of my life there, and now I was falling back into it sooner than I had imagined. In part because home had remained frozen during my time away. My pals had the same jobs, were going to the same hangouts, and mostly doing the same things. The bars were full of the same kinds of people and playing the same kinds of music. The city had the same old stores and the same old construction work.
And there was no one I knew who could relate to what I was feeling.
No one to go “I’ve been there too.” no one had taken a long term trip. They just all wondered why I wasn’t thrilled to be back.
I had changed, but the world around me hadn’t. I felt like a square trying to be smashed into a round peg. I had shed my old self and here I was being stuffed back into it.
Being stuck in a cubicle again made me realized I wanted to get out of the cubicle. I wanted a way to get back on the road.
“Maybe I should become a travel writer“, I thought. “I bet writing guidebooks would be pretty amazing and that would get me out of the house!”
Traveling the world in search of stories, sharing my expert advice as I explored the lesser-known regions of the globe. It sounded perfect.
But how would I get started? how does someone become a travel writer?
I had no established writing résumé or any experience. but being the Gen Y-er that I am, I thought, the Internet can solve this problem! I’ll just create a website, write for some other websites, and then I can submit to Lonely planet when I have some experience.
So I started my website as a form of escape. I would build it up while I saved up and then head out on the road again.
But, before I could begin, I needed a name.
I was torn between two names: nomadicmatt.com or mattdoestheworld.com.
Polling my friends, they said to go with nomadicmatt, as the other one sounded too sexual. They made a good choice. (Back then, I didn’t give any thought to a brand name.)
In the beginning, it was a simple site. I had some pals teach me basic HTML, and my site looked like this:
Pretty awful, huh?
It’s like a bad Windows desktop. and it was a real pain to hand-code everything, but it did help me learn HTML, a skill that has come in very handy over the years.
All of my original posts were short, poorly written, and all over the place. I had no clue what I was doing. (I’ve actually gone back and edited them a bit to make them better and more detailed.)
I guess it’s easy to look back and think, What the hell was I thinking?! But when you’re just starting off, you think everything you write is genius. You’re simply finding your way. Ne çalışıyor? What doesn’t? What’s your voice? What’s your message?
It was a long, slow, and tedious process.
But I stuck with it.
Over the next few months, I wrote for Matador,Vagabondish ve şimdi geçersiz otel kulübü ve diğer birkaç sitede misafir gönderildi. Trafik oluşturuyordum ve yeni okuyucular alıyordum. Her şeyi anlıyordum. Yakında, düşündüm, rehber kitaplar yazacağımı. Benim adım yalnız gezegende olurdu ve her şey evrende doğru olurdu.
Bunun dışında hiç olmamıştı.
Bilgisayarımın önünde uzun, uzun, uzun saatler geçirdim (sanırım hala yapıyorum) pozlama ve okuyucular kazanmaya çalıştım. Ona devam ettim, ama tipik olarak hiçbir yere ulaşmadığımı hissettim.
Avrupa’ya tek yönlü bir uçuş rezervasyonu yaptım, Bangkok’ta patronumu tekrar öğretip öğretemeyeceğimi görmek için çağırdım ve Ağustos ayında ayrılmaya hazırlandım.
Sonra, bir gün yaz ortasında, birisi bana bir metin bağlantısı reklamı koymam için 100 dolar teklif etti.
Onu aldım.
Paraya ihtiyacım vardı ve o zamanlar ortak bir uygulamaydı.
Sonra birkaç ay sonra daha fazla teklif aldım. Sonra daha fazla teklif. 2008 yılı sonunda, web sitemdeki metin bağlantıları ve reklamlar aracılığıyla sitemden ayda sabit bir 1.000 dolar kazanıyordum.
Belki de seyahat endüstrisinde geçimini sağlayabilirim.
Aylar geçti.
Geleneksel medyada ve çevrimiçi çevrelerde daha fazla maruz kalmaya başladım. Birkaç büyük konuk gönderim vardı. Yavaş ama emin adımlarla arama trafiğim yükseliyordu. Daha fazla okuyucu alıyordum. Sanki tepeden aşağı itmeye çalıştığım kartopu aniden hızlandı ve kendi başına gitmeye başladı.
Yıldızlar hizalanıyordu ve işler oluyordu… ama rehberlik yazarı olmak için benim için hizalanmıyorlardı.
Hayır, “Matt Kepnes, Lonely Planet yazarı” yavaş yavaş “Göçebe Matt, Bütçe Seyahat Blogcu” haline geldi.
İlk e-kitabımın başarısından sonra bile, rehber kitap hayallerini uzun süre barındırdım. Hala gerçekleşebileceğimi düşündüm.
Ancak, 2010’daki ilk seyahat konferansıma gittiğimde ve herkes bana “göçebe Matt” dediğimde, bunun kim olduğumu ve ne yapmak istediğimi fark ettim.
Bir yolculuğa başladım ama tamamen farklı bir yere çıktım. Daha mutlu olamazdım.
Robert Frost alıntılamak için:
Bir ahşapta iki yol ayrıldı ve ben …
Daha az seyahat eden birini aldım
Ve bu bütün farkı yaptı.
Günde 50 $ ‘dan dünyayı nasıl gezinir
New York Times’ın en çok satan Ciltsiz Koyuşma Kılavuzu Rehber, size seyahat sanatında nasıl ustalaşacağınızı öğretecek, böylece dayak yolundan çıkacak, paradan tasarruf edecek ve daha derin bir seyahat deneyimine sahip olacaksınız. BBC’nin “bütçe gezginleri için İncil” adını verdiği A’dan Z planlama rehberiniz.
Daha fazla bilgi edinmek ve bugün okumaya başlamak için buraya tıklayın!
Seyahatinizi rezerve edin: lojistik ipuçları ve püf noktaları
Uçuşunuz
Skyscanner kullanarak düşük maliyetli bir uçuş bulun. Bu benim en sevdiğim arama motoru çünkü dünyanın dört bir yanındaki web sitelerini ve havayollarını arıyor, böylece her zaman hiçbir taş kalmadığını biliyorsunuz.
Konaklamanızı ayırtın
Pansiyonunuzu Hostelworld ile rezerve edebilirsiniz. Bir pansiyon dışında bir yerde kalmak istiyorsanız, konukevleri ve oteller için en ucuz fiyatları sürekli olarak iade ettikleri için Booking.com’u kullanın.
Don’t forget travel Insurance
Seyahat sigortası sizi hastalık, yaralanma, hırsızlık ve iptallere karşı koruyacaktır. Her şeyin ters gitmesi durumunda kapsamlı bir koruma. Geçmişte birçok kez kullanmak zorunda olduğum için asla onsuz bir yolculuğa çıkmam. En iyi hizmeti ve değeri sunan en sevdiğim şirketler:
Güvenlik Wing (herkes için en iyisi)
Seyahatimi sigortalayın (70’in üzerinde olanlar için)
Medjet (for additional evacuation coverage)
Seyahatinizi rezerve etmeye hazır mısınız?
Seyahat ederken en iyi şirketler için kaynak sayfama göz atın. I list all the ones I use when I travel. They are the best in class and you can’t go wrong using them on your trip.